Małyszomania.com - Adam Małysz & Skoki Narciarskie

Sezon 1994/1995
Trener Pavel Mikeska odkrywa wielki talent. Jest nim Adam Małysz z Wisły. Już w pierwszym sezonie startów młody, bo zaledwie siedemnastoletni skoczek zaczyna uzyskiwać wspaniałe wyniki. Szczególnie utkwić w pamięci mogą odbywane w połowie marca 95 roku w Thunder Bay Mistrzostwa Świata. Wcześniej polski skoczek najwyżej plasował się podczas turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku, na 17 miejscu. Nikt jednak nie mógł się spodziewać tego co nastąpi pod koniec sezonu w kanadyjskich mistrzostwach. Prawie nikomu nie znany skoczek podczas konkursu na średniej skoczni zajmuje 10 miejsce pokonując między innymi Dietera Thomę oraz Espena Bredesena. Już po tym konkursie zaczęto mówić o narodzinach wielkiego talentu swiatowych skoków. Kilka dni pózniej Małysz potwierdza że drzemie w nim ogromny potencjał. Podczas rywalizacji na dużej skoczni zajmuje 11 pozycję, zostawiajac w pokonanym polu brązowego medalistę ze skoczni średniej Mikę Laitinena. W klasyfikacji pucharu świata Adam Małysz zdobył 40 punktów, pięciokrotnie goszcząc w finalowej "30" zawodów. Ogólnie w sezonie 94/95 Adam zliczył 10 konkursów pucharu świata i dwa w ramach MŚ. Kibice z wielkimi nadziejami mogli oczekiwać kolejnego sezonu.

Sezon 1995/1996
Nowy sezon Adam Małysz rozpoczynał z celem wejścia do czołówki skoczków. To mu się udało już podczaspierwszych zawodów o PŚ w Lillechamer. Adam zajął bardzo dobre 12 miejsce i po raz pierwszy w karierze notowany był w pierwszej "15" PŚ. Jednak dzień kolejny w Norwegii nie był już tak udany. Polak nie znalazł nawet miejsca w finałowej "30". W końcówce roku 95 przytrafił się Małyszowi jeszcze dobry występ w Oberstdorfie, 11 miejsce. Ale to był dopiero przedsmak wspaniałych startów niespełna osiemnastoletniego skoczka z Wisły. Od nowego roku Adam dzięki swoim wynikom trafia do ścisłej światowej czołówki. Początek miał miejsce 13 stycznia w Engelbergu. Podczas sobotniego konkursu Małysz po raz pierwszy zajmuje miejsce w czołowej "10" zawodów, plasując się na 9 pozycji. Dzień pózniej polak poprawił tą pozycję o jedno oczko. Następnie W Sapporo kolejne 8 miejsce. Wspaniałe wyniki odnosi również podczas zmagań w Zakopanem. W trakcie dwóch konkursów Małysz zajmuje kolejno 9 i 6 miejsce. Polskiemu skoczkowi jednak marzyły się miejsca na podium. Stało to się faktem 18 lutego za oceanem, w amerykańskim Iron Moutain. W pierwszym dniu rywalizacji Polak wyskakuje 9 miejsce, w drugi staje na drugim stopniu podium! W końcówce sezonu, w Turnieju Skandynawskim Małysz potwiedza wyśmienitą dyspozycję. 1 marca w Lahti 3 miejsce, 13 w Falun 2 pozycja. W ostatnich zawodach w Oslo nikt już nie miał wątpliwości. Adam zwycięża po raz pierwszy w karierze z zawodach PŚ. Przełomowy sezon w karierze młodego skoczka kończy się 7 miejscem w klasyfikacji końcowej PŚ. Cztery miejsca na podium, w tym jeden triumf. Jedenastokrotnie Adam gościł w czołowej "10" zawodów pucharowych. Wszystko to Adam Małysz miał potwierdzić w kolejnym sezonie.....

Sezon 1996/1997
Lillechamer gosciło skoczków podczas inauguracyjnych zawodów o PŚ w sezonie 96/96. Kibice i trenerzy mieli wielką nadzieję że i w tym sezonie polski skoczek Adam Małysz dostarczy im niebywałych emocji. Początek jednak nie był udany. W norweskich zawodach Małysz wywalczył zaledwie 3 punkty PŚ za 28 miejsce. Zdecydowanie lepiej skakanie wychodziło mu w Kuusamo, 19 i 13 miejsce. Napawało to zdecydowanym optymizmem. I słusznie. Podczas PŚ w Libercu 15 grudnia Małysz ociera się o podium, zajmując 4 pozycję. Następnymi zawodami były konkursy w ramach Turnieju Czterech Skoczni. Po nienejlepszym początku (22-Oberstdorf, 12- GAPA) w austriackiej części turnieju było wyśmienicie. Na "Bergisel" przypada 6 miejsce, w Bischofshofen drugiu stopień podium. Wszystko to złożyło się na 8 miejsce w końcowej klasyfikacji Turnieju Czterech Skoczni. Niedługo po tym Małysz ponownie wskakuje na podium zawodów PŚ. Tym razem w Engelbergu, przegrywa tylko z Peterką i Thomą. Sprawa dojścia na szczyt zrobiła się otwarta dla naszego skoczka. Następnymi zawodami w kalendarzu były trzy konkursy w Japonii, dwa w Sapporo i jeden w Hakubie. 18 stycznia 1997, pierwszych zawodów z Sapporo nie pokazała żadna stacja telewizyjna. Jak pózniej się okazało wielka szkoda dla kibiców Adama Małysza. Polak po pasjanującej walce ze Sturle Holseterem i Mikką Laitinenem triumfuje. Dzien pózniej tak dobrze już nie było. Polak ledwo co mieści sie w czołowej "30", oddając słabe skoki, plasuje się na 24 miejscu. Po tygodniu odpoczynku "cyrk Hofera" zawitał na olimpijską skocznię do Hakuby. Kolejny raz młodziutki Adam Małysz pozostawia w pokonanym polu wszystkich przeciwników. Wspaniałe wyniki w kraju "kwitnącej wiśni" były ostatnimi w tym sezonie. Nadzieje jakie wszyscy wiązali podczas mistrzostw świata w Trondheim były tylko marzeniami jak się okazało. Polak nie był w stanie walczyć o medale, zajmując dalekie pozycje. W końcówce sezonu przytrafił mu się jeszcze jeden dobry występ. Podczas pucharowych zmagań w Falun zajmuje 5 miejsce. W ogólnej klasyfikacji PŚ 96/97 Małysz uplasował się na świetnym 10 miejscu. Jednak jego wyniki ogólnie był mocno w "kratkę". Czterokrotnie stawał na podium, dwukrotnie zwyciężając.

Sezon 1997/1998
Dwa sezony w ścisłej światowej czołówce, wspaniałe zwycięstwa w Japonii. Adam Małysz uznawany był za czołowego skoczka na świacie. w przedsezonowych debatach typowano go do walki o olimpijskie medale. Chwalony trener Pavel Mikeska miał powody do zadowolenia, praca z Małyszem układała się wzorowo, inni zwodnicy również uzyskiwali wspaniałe wyniki (Mateja kilkakrotnie w czołowej 8 zawodów PŚ). Ambicje i plany na nowy sezon były również wysokie. Jednak już pierwsze zawody o PŚ mogły pokazać że tylko na planach może się zakończyć. W Lillechamer podczas "startu" pucharu świata przychodzi wielkie zaskoczenie. Małysz zajmuje w tych konkursachodpowiednio 44 i 42 miejsce. Pozostawały nadal nadzieje na sukcesy, w końcu Polak miewał okresy skoków w kratkę. Podczas kolejnych zawodów w Predazzo Małysz wywalczył pierwsze 10 punktów PŚ. I to napawało optymizmem. Na krótko. Dwa dni pożniej w Villach Adam jest dopiero 31. Kolejny przeciętne występy zaliczył w Harrachovie- 21, i w Engelbergu- dwukrotnie 28. Przyszedł czas na Turniej Czterech Skoczni. Niestety powtórzenie wspaniałej pozycji z poprzedniego sezonu okazało się niemożliwe. Jedynie w drugim konkursie, w Garmisch- Partenkirchen zdołał znaleść się w punktowanej 30, pokonując w parze Arii-Pekka Nikkolę. Na skoczni Olimpijskiej uplasował się na miejscu 24. Kompletnie nie wyszły polakowi zawody w Innsbrucku oraz Bischofshofen. W końcowej klasyfikacji turnieju zajął 30 pozycję. Kolejnymi konkursami o PŚ w których wystartował Adam Małysz było Zakopane. Tutaj dwukrotnie udaje mu się wywalczyć punktu do klasyfikacji PŚ. W pierwszym dniu przy bardzo ciężkich warunkach z notą 145 pkt zajął 23 miejsce. W niedzielę, podczas drugiego konkursu, już w bardzo korzystnych warunkach pogodowych skakał podobnie jak dzień wcześniej. Pozwoliło mu to tylko na 29 miejsce. Nikt już nie wierzył że w Nagano będzie medal. Wiara ta kończyła się na awansie do "30". To niestety też było zdecydowanie za wiele. Małysz podczas olimpijskich zmagań był zaledwie tłem, bezbarwnym graczem. Świadczą o tym 51 i 52 pozycja podczas rywalizacji w Nagano. Ostatnia częśc sezonu to kontynuacja wyników z Igrzysk. Jednak Polak pojechał tylko na loty do Vickersundu, w których jedynie statystował. Tak zakończył się tragiczny wręcz sezon dla Adama Małysza, który kilka miesięcy wcześnie kojarzonym był jako jeden z najlepszych skoczów młodego pokolenia. Podsumowując ten sezon trudno zwrócić uwagę na cokolwiek. Kilika pozycji pomiędzy 20 a 30 miejscem, to wszystko co osiągnął Małysz podczas tego bardzo ważnego sezonu. Już po ostatnich zawodach PŚ w Planicy, po tym jak pozostali podopieczni Pavle Mikeski dali plamę, zaczęto mówić głośno o zwolnieniu Czecha z funkcji trenera Polskiej kadry skoczków. Słabe skoki Małysza tak podsumował Mikeska-"Małysz wybija się wciąż za wcześnie, za wcześnie i jeszcze raz za wcześnie. Chciałby wygrywać, jak w poprzednich sezonach, a mu nie idzie. Wszyscy - dziennikarze też - przyzwyczaili go, że jest najlepszy, więc chciałby być najlepszy i zżerają go nerwy. Niby nie widać po nim tego stresu, ale on jest".

Sezon 1998/1999
Kolejny zimowy sezon skoków narciarskich 1998/1999 to prowdziwa kleska w wykonaniu Adama Małysza. Duży wpływ na to mogły mieć problemy na lini zawodnicy- trener. Współpraca Pavla Mikeski z Adamem Małyszem kompletnie się nie układała, co miało wpływ na odnoszone wyniki na skoczniach. Jednak kadra była i miała jak co sezon pewne cele do osiągnięcia. Już pierwsze zawody PŚ pokazały że mie są one zbytnio wygórowane. W inauguracyjnych zwodach w Lilliechamer nia brał udziału Adam Małysz. Podobnie było w Chamonix, Val di Fiemmie, Oberhoffie i Harrachovie. Pozostali podopieczni Mikeski prezentowali się beznadziejnie, z trudem przechodząc kwalifikacje do zawodów. Jedyne punkty PŚ jakie Polscy skoczowie wywalczyli to dwa oczka za sprawą Wojciecha Skupienia podczas zawodów w Chamonix (5.12.98). Również Turniej Czterech Skoczni potwierdził klęskę naszych reprezentantów, w tym Adama Małysza. Największymi sukcesami były występy w zawodach głównych, w serii KO. Adamowi Małyszowi udawało się awansować do konkursów w Oberstdorfie oraz w Innsbrucku. Jednak przeciwnicy z pary nie dawali wiślaninowi żadnych złudzeń. Jedynie Skupieniowi udało się pokonać raz swojego przeciwnika w serii KO. Było to w Innsbrucku.Okazał się lepszy od Gerda Siegmunda, pokonując go o 2,5 metra. Ostatecznie w tych zawodach Skupień zajął 28 miejsce. Polska kadra w pucharze narodów po tym okresie sezoniu legitymowała się 5 punktami PŚ, wywalczonymi przez Skupienia. Adam Małysz nadal z dorobkiem zerowym.Pierwsze punkty do klasyfikacji PŚ Małysz zdobył podczas konkursu w Zakopanem. Zajął tam 27 miejsce. W drugim dniu rywalizacji na Wielkiej Krokwi było znacznie lepiej, 23 miejsce. Wydawało się że forma Adama znacznie rośnie, już pod wodzą nowego trenera kadry- Piotra Fijasa. Wszystkich zaskoczyły zawody w Sapporo. Po pierwszej serii Małysz za skok na 127,5 m zajmował drugie miejsce. Było to ogromne zaskoczenia dla świata skoków. Małysz powraca?... Jeszcze jednak nie. W drugiej serii Polak wylądował 29,5 metra blizej i spadł na 19 miejsce. Tak czy tak niezłe. W drugich zawodach na Okurayamie Adamowi nie poszczęścilo się. Nie zakwlaifikował się nawet do punktowanej "30". Niezle Małysz wypadł w pierwszych indywidualnych zmaganiach w Willingen
plasując się na 26 miejscu (14 zajął Robert Mateja). Mistrzostwa Świata w Ramsau były dla Adama niezbyt udane. W rywalizacji na skaczni K-90 po niezłych skokach uplasowal się na 27 miejscu. Podczas konkursu o PŚ w Lahti Małysz zajmujął najwyższe miejsce w sezonie- 17. W Falun zdobył 7 pkt za 24 miejsce, w Oslo 4 za 27, natomiast w finałowych zawodach w Planicy zamknął stawkę finałowej "30". Podsumowując ten sezon, trzeba powiedziec o lekkiej poprawie w skokach Adama Małysza. Dwa miejsca w dwudziestce zawodów o PŚ, kilka w trzeciej dziesiątce. Łącznie wywalczył 58 punktów do klasyfikacji pucharowej.

Sezon 1999/2000
Na przełomie sezonu 1999/2000 rolę trenera z ramienia Polskiego Związku Narciarskiego zaczyna pełnić Apoloniusz Tajner. Wraz z psychologiem i fizjologiem zajmują się szkoleniem polskich skoczków. Rola i podejście tych osób do zagadnień związanych ze skocznią, pozwoliły Adamowi dać z siebie wszystko. Adam nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Narciarska odyseja trwa więc dalej Perfekcyjne opanowanie dynamiki skoków, dokładność odbicia i duża lotność oraz chęć walki sportowej może jeszcze przysporzyć wiele radości fanom skoków narciarskich w Polsce i na świecie. Adam zaczął nowy sezon 1999/2000 od 25 miejsca w Pucharze Kontynentalnym w Villach. W Oberstdorfie na skoczni igielitowej zajął 5 miejsce. W Pucharze Świata bywało różnie czasem nie wszedł nawet do pięćdziesiątki. Po roku pracy z nowymi szkoleniowcami w klasyfikacji PŚ zdobył w sumie 214 punktów i ostatecznie uplasował się na 28 pozycji. 19 razy był w czołowej trzydziestce zawodników. Dwukrotnie zdobył też Mistrzostwo Polski, a w Mistrzostwach Świata w lotach był szesnasty. Wyniki te świadczyły, że coś zaczyna się nareszcie zmieniać. W podsumowaniach roku pracy z reprezentacją trenerzy tak charakteryzowali Adama: „ … Zawodnik perspektywiczny, mocną stroną zawodnika jest duża dynamika, dokładność odbicia, duża lotność. Na chwilę obecną zawodnik nr 1 w kraju” Stała współpraca z psychologiem spowodowała poprawę motywacji oraz wiarę w odzyskanie utraconej pozycji w Pucharze Świata, która wzmocniła koncentrację przed skokiem i umiejętność relaksacji po zawodach.

Sezon 2000/2001
Wielka międzynarodowa kariera Małysza rozpoczęła się od sezonu 2000/2001. Dobre występy na początku tego sezonu zrodziły wśród polskich kibiców wielki apetyt, zaspokojony już podczas tradycyjnego Turnieju Czterech Skoczni. Sezon Adam rozpoczął od wygranej w kwalifikacjach do inauguracyjnego konkursu w Kuopio. Został jednak zdyskwalifikowany za zbyt długie narty (7mm). O znakomitej formie naszego skoczka na treningach w St.Moritz i Ramsau mówił Apoloniusz Tajner już przed kwalifikacjami w Oberstdorfie. Na Turnieju Czterech Skoczni zaczęło się „piękne skakanie” Adama Małysza i długie pasmo jego zwycięstw. Adam świetnie spisał się w pierwszych dwóch konkursach. W Oberstdorfie zajął 4. miejsce, natomiast w Garmisch Partenkirchen wskoczył na podium, zajmując 3. pozycję. Turnieje w Innsbrucku i Bischofshofen wygrał już bezapelacyjnie. Po raz pierwszy w historii Polak wygrał jedną z najważniejszych imprez Pucharu Świata. Małysz ustanowił rekordy skoczni w Ga-Pa i w Innsbrucku na Bergisel. Nokautował rywali swoimi fenomenalnymi skokami. Jako pierwszy skoczek zebrał w czterech konkursach ponad 1000 punktów. Jako pierwszy pokonał drugiego w klasyfikacji łącznej TCS różnicą przekraczającą 100 punktów. Po siedmiu konkursach w klasyfikacji łącznej PŚ zajmował już 3 pozycję. W pierwszym konkursie, w Harrachovie zwyciężył bijąc rekord skoczni 206,5 m. W drugim konkursie konkurenci mocno naciskali. Risto Jussilainen skoczył 212,5 m. Adam wytrzymał ten atak! Skoczył 212 m na dodatek wylądował z „telemarkiem”, w przeciwieństwie do konkurencji – wygrał czwarty konkurs z rzędu, ustanawiając rekord kraju w długości skoku. Polak w klasyfikacji PŚ był już tuż za Schmittem. Z Salt Lake City przyleciał w żółtej koszulce lidera PŚ. Jednakże w konkursie, w Hakubie upadł przy pierwszym skoku i ostatecznie zajął ósmą pozycję. Wygrał Niemiec M.Schmitt i znowu powrócił na „fotel” lidera. Lecz nie na długo. W Sapporo Adam znów zachwyca swoimi pięknymi skokami i pewnie wygrywa w obu konkursach. Odbiera Martinowi żółty trykot i nie oddaje go już do końca sezonu. W Willingen ustanawia kolejny w tym sezonie rekord skoczni 151,5 m. Tak daleko jeszcze nikt nie skakał na normalnej skoczni, to nawet na mamucie byłby dla wielu dobry wynik. W międzyczasie w Lahti odbyły się także MŚ w narciarstwie klasycznym, podczas których skoczek z Wisły zdobył złoty medal na średniej skoczni. Kilka dni wcześniej wywalczył srebro na dużej, a w pokonanym polu pozostawił go tylko Martin Schimtt. Po powrocie do kraju rozgrywane były Mistrzostwa Polski. Adam nie brał udziału w tych zawodach z powodu choroby. W Skandynawii wygrywa pewnie wszystkie trzy konkursy Turnieju Nordyckiego. Zwyciężając w Trondheim, fenomenalnym skokiem ustanowił rekord skoczni 138,5 m. Po tym turnieju było już pewne, że nikt nie wydrze naszemu Mistrzowi Kryształowej Kuli, którą odebrał po finałowym konkursie w Planicy.Wszyscy w naszym kraju oszaleli z radości, tym bardziej, że zbliżał się olimpijski sezon. Świętowano już nawet złote medale i fetowano następnego po - Wojciechu Fortunie - skoczka na najwyższym stopniu podium. Kibice oraz liczni fachowcy zapomnieli jednak, że skoki są konkurencją, w której światowa czołówka jest bardzo szeroka i wielu zawodników ostrzy sobie zęby na wygraną w każdym prestiżowym konkursie.

Sezon 2001/2002
Początek sezonu 2001/2002 zdawał się jednak przyznawać rację optymistom. Małysz wygrał do 22 grudnia aż 6 konkursów w PŚ i przystąpił do 50. Turnieju Czterech Skoczni w roli "murowanego" faworyta. Tu nastąpił pierwszy zawód, a raczej "urealnienie" zbyt wielkich chyba oczekiwań. Imprezę na skoczniach Niemiec i Austrii zdominował Sven Hannawald wygrywając po raz pierwszy w historii wszystkie cztery konkursy TCS. Adam Małysz w Oberstdorfie zajął piąte miejsce. W Ga-Pa było trzecie. Innsbruck – drugie miejsce Adama. Finałowy konkurs w Bischofshofen to najsłabszy występ Polaka, dopiero dziewiąta pozycja i ostatecznie miejsce poza podium 50 TCS. W Zakopanem, w pierwszym konkursie mimo wspaniałego dopingu kibiców, zgromadzonych wokół Wielkiej Krokwi, Adamowi Małyszowi nie udało się poprawić 7 pozycji, jaką zajmował po pierwszej serii, Polak nieznacznie przekroczył punkt konstrukcyjny skoczni i osiągnął 121 metrów, ale w niedzielę wygrał. Ucałował zakopiańską ziemię, a 70 tysięcy kibiców zgromadzonych wokół skoczni śpiewało mu "Sto lat". Po trzydziestu latach od złotego skoku Wojciecha Fortuny w Sapporo polski sportowiec znów stanął na podium zimowych igrzysk olimpijskich. Adam Małysz zdobył medal brązowy. W pięknym konkursie na średniej skoczni skakał równie daleko jak Hannawald i Amman, ale dostał nieco gorsze noty za styl. Na dużej skoczni Adam zdobył srebrny medal, złoto ponownie wywalczył niesamowity Simon Amman. Wprawdzie Adam nie zdobył medalu z najcenniejszego kruszcu ale został przecież dwukrotnym medalistą olimpijskim w skokach narciarskich. To wielki wyczyn i ogromny sukces! Następnie Małysz zajął drugie miejsce w konkursie o Puchar Świata w Lahti. Mistrzostwa w Lotach nie należały do udanych. Adam Małysz zajął dopiero 18 miejsce. W Harrachovie rozegrano tylko sobotni konkurs. W niedzielę skoki odwołano z powodu złych warunków pogodowych. Mistrzem został Sven Hannawald, wicemistrzem jego rodak Martin Schmitt. W Szwedzkim Falun Adamowi zabrakło 0,6 pkt. do zajęcia miejsca na podium. Na skoczni w Trondheim drugie miejsce Polaka. Po tym konkursie Adam Małysz zapewnił sobie zwycięstwo w klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich. Norweska miejscowość jest szczęśliwa dla Polaka - rok temu także tam został najlepszym skoczkiem sezonu. W finale Turnieju Nordyckiego Małysz wywalczył trzecie miejsce. W ogólnej klasyfikacji TN był drugi za Finem M.Hautamaeki. Z powodu dość silnego wiatru nie odbył się indywidualny konkurs lotów narciarskich w Planicy. Sezon Olimpijski Adam Małysz mógł zaliczyć do udanych. Wielokrotnie stawał na podium, zdobył dwa cenne medale olimpijskie. W Słoweńskiej Planicy odbierał swoją drugą z rzędu Kryształową Kulę.

Sezon 2002/2003
Przez dwa lata Adam Małysz z dobrym skutkiem pokazywał nam, że można być najlepszym, kochanym i zachować przy tym chłodną głowę. Zwyciężając, uczył nas pokory i umiaru. Choć zapewne nie robił tego z premedytacją, efekt osiągnął znakomity - stał się idolem spragnionych sukcesów kibiców. Na początku sezonu 2002/2003 Adam wprawdzie znów był w czołówce, ale nie wygrywał. Sugerowano nawet, że zapomniał jak to się robi. Ostre, a nawet brutalne słowa krytyki kierowano także pod adresem Apoloniusza Tajnera. Trener jednak wszystko wytrzymał i wraz ze swoim podopiecznym przygotował sprytny plan, który jednak na początku nie przysporzył mu zbyt wielu sojuszników. Podczas zawodów w Zakopanem przy znakomitej publiczności Adam Małysz był dwa razy drugi. Sven Hannawald „wziął” wszystko. Wygrał w sobotę i w niedzielę, ustanowił wspaniały rekord Wielkiej Krokwi – 140 m. Kolejne zawody to konkursy w Japonii. W Hakubie Adam był piąty. W Sapporo dwa razy szósty. Później Kulm – trzeci, a nazajutrz czwarty. W klasyfikacji generalnej PŚ był już za Janne Ahonenem (lider PŚ). Małysz opuścił konkursy skoków o Puchar Świata w Willingen i... okazało się to strzałem w "10". Ten chytry manewr uczyniono z myślą o zbliżających się MŚ w Val di Fiemme. Niewielu jednak przypuszczało, że "odrodzenie zwycięskiego Małysza" nastąpi w takim stylu. Polak na skoczniach we włoskim Predazzo był bezkonkurencyjny zarówno na dużej, jak i na średniej skoczni, dosłownie deklasując rywali. Na dwóch skoczniach ustanowił rekordy ( 136m i na K90 – 107,5m) Małysz dokonał tego, co udało się przed nim tylko trzem zawodnikom – Wirkowi(NOR), Napalkowowi(ZSRR), Aschenbachowi(NRD) zdobył na Mistrzostwach Świata złote medale na obu skoczniach. Sympatycznym zdarzeniem w związku z powitaniem Adama w rodzinnej Wiśle było to, że pewna starsza kobieta wręczyła Mistrzowi kwiaty i padła przed nim na kolanaJ Adam po powrocie z mistrzostw zapowiedział także walkę o trzecią z kolei "Kryształową Kulę". Cel ten oczywiście zrealizował, wygrywając po koniec sezonu zawody w Oslo oraz dwa konkursy w Lahti, zwyciężył ponownie w całym Turnieju Nordyckim. W finałowym konkursie Małysz pobił swój rekord życiowy skacząc 225m tym samym wyrównał rekord Andreasa Goldbergera. Polak jest pierwszym skoczkiem narciarskim, który trzy razy rok po roku zdobył Puchar Świata , pięknie zapisując się w kartach skoków narciarskich.

Latem 2003 roku Adam zrezygnował ze startów w Letniej GP i wszystkie swoje przygotowania podporządkował sezonowi zimowemu.

Sezon 2003/2004
Niestety sezon 2003/ 2004 nie należał do udanych. Początek zapowiadał się optymistycznie. Dwa drugie miejsca w Kuusamo pozwoliły Adamowi na objęcie prowadzenia w klasyfikacji generalnej PS, lecz juz w Engelbergu żółta koszulka lidera powędrowała do Roar Ljoekelsoeya. W kolejnych konkursach nasz Mistrz nie radził sobie za dobrze dlatego po TCS (gdzie został ostatecznie sklasyfikowany na 19 miejscu), zrobił sobie krótką przerwę i nie pojechał do Liberca. Odpoczynek i treningi zaowocowały podczas kolejnych zawodów w Polsce. Skoczek z Wisły nie zawiódł swoich kibiców w Zakopanem. Dwa razy stawał na drugim stopniu podium. W Hakubie natomiast nawet nie zakwalifikował się do serii finałowej. W kolejnych konkursach było dobrze jednak bez większych sukcesów Adama. W Mistrzostwach Świata w lotach zajął 12 pozycję. W lutym podczas serii treningowej w Salt Lake City Adam Małysz miał wypadek. Przewrócił się i uderzył głową o twardy zeskok wynikiem czego była utrata przytomności na kilkanaście sekund. Na szczęście nie odniósł większych obrażeń, jednak nie wystąpił juz w żadnym z konkursów Pucharu Świata. Nasz najlepszy skoczek zakończył sezon na 12 miejscu w kwalifikacji generalnej.

Podczas LGP w 2004 r. Adam Małysz był bezkonkurencyjny. Wygrywał jak za dawnych czasów, nie dając szans rywalom. Dopiero dwa ostanie konkursy z tego cyklu wygrał inny zawodnik.

Wydawałoby się ze w skokach narciarskich juz więcej osiągnąć nie można, ale niewykluczone że w nadchodzącym sezonie Adam jeszcze nie raz nas zaskoczy...

Sezon 2004/2005
Początek sezonu zdawał się być wielką niewiadomą. Dotychczasowego trenera kadry-Apoloniusza Tajnera zastąpił młody, niedoświadczony Heinz Kuttin. Zatrudnienie Austriaka w Polsce było w wielkim stopniu dziełem mediów i Małysza. Adam chciał z nim współpracować, a prasa, radio i telewizja na początku zachłysnęły się „błyskotliwością” trenera, który obiecywał medale Małysza i silną drużynę. Prasa pisała o tym z zachwytem i wiarą w nadejście „nowej jakości”. Kuttin był świetnym skoczkiem, ale jako trener nie miał żadnych osiągnięć. Podczas pierwszych zawodów w fińskim Kuusamo Małysz skakał przeciętnie, plasując się dwukrotnie na 19 pozycji. Miesiąc później w czeskim Harrachovie pierwszy raz przestraszył swoich największych rywali. Przy dopingu kilkunastu tysięcy polskich kibiców zwyciężył, przerywając dominację lidera Pucharu Świata, Janne Ahonena. Do Turnieju Czterech Skoczni przystępował z pozycji jednego z faworytów. Dwa razy stanął na podium: w Oberstorfie (3. miejsce) i Innsbrucku (2. miejsce), w pozostałych dwóch konkursach plasował się na 7. pozycji. Ostatecznie cały turniej ukończył tuż za podium, przegrywając zaledwie o 1.8 pkt. z Austriakiem Thomasem Morgensternem. Styczeń okazał się bardzo udanym miesiącem dla polskiego skoczka. Małysz wygrał loty narciarskie w Kulm, drugi konkurs w Titisee-Neustadt przegrał tylko z Jakubem Jandą. Koniec miesiąca był wielkim świętem dla kibiców, weekend w Zakopanem został zdominowany przez polskiego skoczka. Małysz pierwszy raz w karierze wygrał oba konkursy na Wielkiej Krokwi, w pierwszym dzieląc najwyższy stopień podium z Norwegiem Roarem Lyoekelsoeyem. Polska ekipa postanowiła opuścić następne zawody w Japonii i w zamian szlifować formę przed zbliżającymi się Mistrzostwami Świata. Małysz bronił złota wywalczonego dwa lata wcześniej na obu obiektach w Pragelato. Trenerzy, eksperci i kibice liczyli, że w Oberstdorfie włączy się do walki o medale. Jednak wyjeżdżał z Niemiec w nie najlepszym nastroju. Orzeł z Wisły skakał przeciętnie: na skoczni K-90 zajął 6. miejsce, na dużym obiekcie był dopiero 11-ty. Zawody drużynowe polska ekipa ukończyła odpowiednio na 6 i 9 pozycji. Forma z Mistrzostw Świata już do końca sezonu nie uległa poprawie. W sześciu ostatnich konkursach tylko raz, w Kuopio, stanął na podium (3. miejsce). Ostatecznie w generalnej klasyfikacji Pucharu Świata znalazł się, podobnie jak w Turnieju Czterech Skoczni, tuż za podium (zdobył 1201 pkt.).

Lato 2005
Małysz wystartował zaledwie w trzech z ośmiu konkursów Letniej Grand Prix. W Hinterzarten był 18-ty, w Zakopanem 26-ty a w Bischofshofen zajął 20. miejsce. Cały letni sezon ukończył na 42 pozycji.

Sezon 2005/2006
Sezon olimpijski zaczął się niespodziewanie źle. O słabej dyspozycji skoczka świadczy fakt, że dwa razy znalazł się na 5. miejscu- w Kuusamo i Lillehammer, w pozostałych zawodach zajmował pozycje pod koniec pierwszej dziesiątki. Zapewne nikt się nie spodziewał, że to co najgorsze nadejdzie w trakcie trwania Turnieju Czterech Skoczni. W pierwszej części imprezy, na niemieckich obiektach w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen skoczek z Wisły zajął 13- oraz 21. miejsce. Trener Kuttin wiedząc, że jego podopieczny nie ma już żadnych szans żeby włączyć się w walkę o końcowe podium, wycofał Małysza z pozostałej części turnieju. Dla odnotowania dodajmy, że Polak zajął 34 pozycję. Zrezygnowana również z wyjazdu do Japonii. Małysz skakał na nartach o przesuniętym środku ciężkości. Przeszedł treningi na małej skoczni, pod okiem wujka i pierwszego trenera-Jana Szturca. Był po korekcie sylwetki dojazdowej i wyjścia z progu. Te operacje i zmiany zrobiono miesiąc przed igrzyskami. Wtedy też zaczęły się konsultacje z profesorem Żołądziem, fachowcem tej miary, co nasze wielkie olimpijskie nadzieje. Przed Igrzyskami Olimpijskimi Małysz wystąpił tylko w zawodach w Zakopanem. Przed polską publicznością skoczek zaprezentował niestabilną jeszcze formę, w sobotnim wieczornym konkursie był czwarty, dzień później – czternasty. Nie należał do grona faworytów do zdobycia medalu olimpijskiego, jednak kibice wierzyli, że pomimo słabszej formy sprawi we Włoszech niespodziankę. W pierwszej serii konkursu na skoczni normalnej skoczył 101,5m i do zajmujących wspólnie drugą pozycję Janne Ahonena i Thomasa Morgensterna tracił 4,5 pkt. W drugiej próbie wylądował metr dalej, co dało mu ostatecznie 8. miejsce. Sześć dni później na dużym obiekcie zajął dopiero 14-tą lokatę. W konkursie drużynowym polska ekipa zajęła bardzo dobre – 5. miejsce, wyprzedzając Japończyków, Rosjan i Szwajcarów. Po igrzyskach olimpijskich Małysz był zły, smutny, rozczarowany. Zgubił błysk i to nie tylko w locie, ale przede wszystkim w oku. Mówił, że potrzebuje motywacji, choć nie potrafił wytłumaczyć, co kryje się za tymi słowami. Wspominał o możliwości zakończenia kariery. Końcówka sezonu była dla naszego skoczka pomyślna. 7 marca 2006 roku to bardzo ważna data w karierze Małysza: 3. miejsce w Kuopio. Przekonał wszystkich - a przede wszystkim siebie - że może walczyć z najlepszymi i stawiać na podium Pucharu Świata. Ale ten nowy Małysz jest może nawet większym bohaterem niż sensacyjny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni w 2001. To człowiek, który wystartował w Pucharze Świata po raz 231 w karierze. W końcu, po 406 dniach bez wygranej w Pucharze, Małysz zwyciężył po raz szósty w karierze w Oslo. To pomogło uwierzyć skoczkowi, że stać go jeszcze na walkę z najlepszymi. Z dorobkiem 634 punktów zajął 9. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Lato 2006
Po zakończeniu sezonu zarząd Polskiego Związku Narciarskiego postanowił zrezygnować z usług Heinza Kuttina. Trenerem reprezentacji został Hannu Lepistoe, doświadczony Fin, którego podopieczni osiągali przez wiele lat ogromne sukcesy. Pierwsze sukcesy pod wodzą nowego trenera Małysz osiągnął już po kilku miesiącach współpracy. Zwyciężył w czterech konkursach Letniej Grand Prix. Na Wielkiej Krokwi awansował z 5. miejsca na najwyższy stopień podium, pokonując Austriaka Gregora Schlierenzauera i Słoweńca Jerneja Damjana. Nasz skoczek całkowicie zdominował zawody w Niemczech, wygrywając w Hinterzarten, Kliengenthal i Oberhofie. Zwyciężył w całym letnim cyklu, wyprzedzając o 59 pkt. Austriaka Wolfganga Loitzla.

Sezon 2006/2007
Adam Małysz zaczynał ten sezon z ogromnymi nadziejami, przede wszystkim na kolejny medal Mistrzostw Świata. Inauguracja Pucharu Świata w Kuusamo nie wypadła jednak korzystnie. W bardzo trudnych warunkach w Finlandii Polak zajął 34. miejsce i podobnie jak wielu innych skoczków ze światowej czołówki nie zakwalifikował się do drugiej serii. Sobotnie zawody nie doszły do skutku. Tydzień później, w konkursach przeniesionych z Trondheim do Lillehammer uplasował się na 15-tym i 3. miejscu. Dwa tygodnie przerwy spowodowane odwołaniem rywalizacji w czeskim Harrachovie, bardzo dobrze wpłynęły na Małysza, który zajął 3. i 6. pozycję. Walkę o drugie zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni rozpoczął skokiem na najniższy stopień podium w Oberstdorfie. 12. miejsce w następnym konkursie na niemieckiej skoczni w Garmisch-Partenkirchen był rozczarowaniem. W drugiej części turnieju znalazł się na 6. i 8. miejscu i w całej imprezie był siódmy. Po zawodach w na mamuciej skoczni w Vikersund (8. miejsce) przyszedł czas na Zakopane. W przeciągu dwóch dni na Wielkiej Krokwi udało się rozegrać zaledwie jedną serię, w której Małysz był piąty. Tydzień później wygrał pierwszy w sezonie konkurs w Oberstdorfie, w drugim był tuż za podium. W Titisee-Neustadt okazał się dwukrotnie niepokonany. W ostatnich przed Mistrzostwami Świata zawodach w niemieckim Kliengenthal i Willingen zajął 3. i 7. miejsce. Skoczkowie walkę o medal rozpoczęli na dużej skoczni w Sapporo. Małysz skoczył 123 m, o dwa bliżej od prowadzącego Szwajcara Simona Ammanna. Do drugiego, Fina Harriego Olli, tracił zaledwie 1.8 pkt. W drugim skoku Polak wylądował na 133 metrze, a to wystarczyło zaledwie do czwartego miejsca. Wygrał Ammann. Dzień później w konkursie drużynowym polska ekipa dostarczyła kibicom zaskakująco dużo emocji. Pierwszą serię Polacy zakończyli na 4. miejscu, ze stratą zaledwie 3 pkt. do trzecich Japończyków. Po fatalnej drugiej próbie Roberta Matei spadliśmy na 5. pozycję, wyprzedzili nas Finowie. W nieoficjalnej tabeli indywidualnej Małysz zajął 2. miejsce. 3 marca 2007 roku pozostanie na długo w pamięci polskich kibiców. Na obiekcie o punkcie konstrukcyjnym K-90 Adam Małysz oddał dwa najdłuższe skoki (102m i 99.5m) i z miażdżącą przewagą 22.5 pkt. nad Ammannem zdobył swój czwarty złoty medal Mistrzostw Świata. Z ogromną radością przystąpił do walki o kolejną Kryształową Kulę. Skoczek z Wisły wygrał trzy konkursy pod rząd w Lahti, Kuopio i Oslo (siódme zwycięstwo w karierze na skoczni Holmenkollen) i przypominał tego zawodnika, który deklasował rywali w pierwszych wyśmienitych sezonach. Po sobotnich objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W drugim konkursie w Oslo zajął 5.miejsce i zwyciężył w całym Turnieju Nordyckim. Podczas ostatniego weekendu w sezonie na Letalnicy w Planicy Małysz wygrał wszystkie trzy konkursy. Pierwszy raz w karierze wygrał na tej skoczni. Ponadto pierwszy raz wygrał trzy konkursy w przeciągu jednego weekendu. 25 marca Adam Małysz odniósł 38 zwycięstwo w Pucharze Świata i do wyrównania rekordu Fina Matti Nykaenen brakuje mu już tylko sześć triumfów. W końcowej klasyfikacji wygrał z łączną ilością punktów - 1453, wyprzedzając drugiego Andersa Jacobsena o 134 pkt. Tym samym Adam Małysz jako drugi skoczek w historii, po Nykaenenie czwarty raz sięgnął po Kryształową Kulę.

Lato 2007
To było kolejne udane lato w wykonaniu Adama Małysza. drugie miejsca w Hinterzarten, Courchevel i Einsiedeln, trzecie w Pragelato i Zakopanem. W drugim konkursie na Wielkiej Krokwi oddał dwa najdłuższe skoki i był już niepokonany. Pozostałe miejsce na podium zajęli będący w dobrej formie Austriacy – Thomas Morgenstern i Wolfgang Loitzl. Polak nie wystartował z czterech ostatnich konkursach w Japonii Niemczech i w całej Letniej Grand Prix zajął drugą pozycję, tracąc 109 pkt. do Morgensterna.

Sezon 2007/2008
Inauguracyjny konkurs Pucharu Świata w Kuusamo w sezonie 2007/2008 przyniósł Adamowi Małyszowi 16. pozycję. Początek nie był więc wymarzony, zwłaszcza, że w poprzednim sezonie Małysz okazał się najlepszy i wywalczył Kryształową Kulę. W kolejnych konkursach nowego sezonu, rozgrywanych w norweskim Trondheim, "Orzeł z Wisły" wskoczył już do "10" zajmując 7. i 8. lokatę. Po norweskim weekendzie skoczkowie przenieśli się do Austrii, by 13 i 14 grudnia stoczyć walkę na skoczni HS-98 w Villach. Małysz zakończył wówczas zmagania na 10. i 9. miejscu. Ostatnie zawody przed świętami Bożego Narodzenia odbyły się w Engelbergu. W pierwszym konkursie Mistrz z Wisły po raz kolejny w tym sezonie zajął 10 lokatę, natomiast drugi dzień rywalizacji w Szwajcarii zakończył na 13. pozycji. Jak co roku, po świętach został zainaugurowany Turniej Czterech Skoczni - jedna z najbardziej prestiżowych imprez sezonu. Start w tegorocznym TCS nasz najlepszy skoczek rozpoczął od 17. miejsca podczas konkursu w Oberstdorfie. Kolejny konkurs, na nowej skoczni w Ga-Pa przyniósł Małyszowi więcej szczęścia - Polak był wtedy piąty. Trzeci konkurs w ramach TCS w Innsbrucku nie odbył się. Przeszkodą był zbyt silny wiatr. W związku z tym, dwa ostatnie konkursy Turnieju przeprowadzono w Bischofshofen, gdzie Małysz był 9. i 6. Ostatecznie, w całym TCS zajął dobre, czwarte miejsce. Tydzień później, w Predazzo, nie było już tak dobrze. Zawody we Włoszech dla „Orła z Wisły” zakończyły się fatalnie – Polak ani w pierwszym ani w drugim konkursie nie awansował do drugiej serii, kończąc zmagania na 46. i 40. miejscu. Bardzo słabo Małysz spisał się także w zawodach lotów w Harrachovie. Po nieudanych startach we Włoszech i Czechach przyszła kolej na wyczekiwane przez polskich kibiców i wielu skoczków konkursy w Zakopanem. W piątkowych zmaganiach „Orzeł z Wisły” zajął 11. pozycję, w sobotę konkurs został odwołany i przeniesiony na niedzielę - Małysz ukończył go tuż za podium, na czwartym miejscu. Jak się później okazało, czwarta lokata w Zakopanem była najlepszym wynikiem skoczka z Wisły w sezonie 2007/2008. Po zmaganiach na Wielkiej Krokwi, nadszedł czas na konkursy w Japonii, w których Małysz nie wziął udziału. Niezły występ Polak zaliczył Libercu, zajmując 7. i 9. pozycję oraz w Willingen – 11. lokata. W następnych zawodach rozgrywanych w Skandynawii, Adam Małysz zajął następujące miejsca: 7. i 12. w Kuopio, 11. w Lillehammer – podobnie jak w Oslo. Sezon zakończyły tradycyjnie zawody na największej skoczni świata – Letalnicy w Planicy, gdzie czterokrotny mistrz świata był 9. i 12, a w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata Polak znalazł się na 12. lokacie.

Lato 2008
W LGP 2008 „Orzeł z Wisły” wypadł o wiele gorzej niż rok wcześniej. Zawody w Hinterzarten Adam Małysz ukończył na 22. pozycji, w Zakopanem był 30. i 15. Podczas zawodów w Klingenthal został sklasyfikowany na 18. miejscu,a w finałowym konkursie w Libercu uplasował się na 9. lokacie. W klasyfikacji końcowej LGP 2008 zajął 34. miejsce.

Sezon 2008/2009
Mimo nie najlepszej pierwszej części sezonu, końcówka w wykonaniu Małysza była znakomita. Jak co roku, końcem listopada nastąpiła inauguracja sezonu w fińskim Kuusamo. Tym razem Adam Małysz był 14. Następnie skoczkowie udali się do Trondheim, gdzie przeprowadzono dwa konkursy, w których „Orzeł z Wisły” nie błyszczał (25. i 27. miejsce). Po zawodach w Norwegii sztab szkoleniowy podjął decyzję, że Polak nie wystartuje w Pragelato. „Orzeł z Wisły” powrócił do rywalizacji w Pucharze Świata podczas konkursów w Engelbergu, ale ponownie nie zachwycił, zajmując 21. i 18. lokatę. Turniej Czterech Skoczni także nie zaczął się dla Małysza udanie. W Oberstdorfie był 27. a do II serii awansował jako „lucky loser”, natomiast w Garmish-Partenkirchen ukończył zmagania na 37. lokacie. Później Polak pojechał do Austrii i w Innsbrucku zajął 15. miejsce, po czym podjął decyzję, że nie pojedzie na ostatnie zawody Turnieju do Bischofshofen. Nasz najlepszy skoczek nie wziął także udziału w konkursach lotów w Bad-Mitterndorf. Zwrócił się wówczas z prośbą o pomoc do byłego trenera kadry – Fina Hannu Lepistoe, który wkrótce został indywidualnym szkoleniowcem „Orła z Wisły”. W stolicy polskich Tatr Adam Małysz był 8. i 12. Podczas próby przedolimpijskiej w Vancouver było jeszcze lepiej – skoczek z Wisły zajął 8. i 4. pozycję. Podobnie jak przed rokiem, Polak nie startował w Japonii, natomiast w Willingen zajął 27., a w Klingenthal 9. lokatę. Później nadeszła chwila na kolejną przerwę – tym razem nasz najlepszy skoczek nie pojechał na zawody na mamucie w Oberstdorfie. Tydzień później rozpoczeła się najważniejsza impreza sezonu – mistrzostwa świata w czeskim Libercu. Adam Małysz jechał tam jako obrońca tytułu na średniej skoczni. Niestety, w Libercu Małysz nie spisał się tak dobrze jak przed dwoma laty w Sapporo i na skoczni średniej zajął 22. miejsce. Zmagania na skoczni dużej ukończył natomiast na 12. pozycji. Po mistrzostwach odbył się Turniej Skandynawski. W Lahti czterokrotny mistrz świata został sklasyfikowany na 24. lokacie. W kolejnym konkursie Turnieju Skandynawskiego, w Kuopio, po prawie dwóch latach Adam Małysz znów stanął na podium Pucharu Świata, zajmując trzecie miejsce. Dobrze spisał się także w Lillehammer, gdzie został sklasyfikowany tuż za podium. Kolejne zawody rozegrano na mamucim obiekcie w Vikersund. Małysz uplasował się wówczas na 8. miejscu. Ostatnie zawody sezonu odbyły się w Planicy. W pierwszym z nich Polak zajął drugą lokatę, a lepszy od niego był tylko zwycięzca klasyfikacji generalnej Gregor Schlierenzauer. Dzień później w zawodach drużynowych Małysz, współnie z kolegami z reprezentacji, odniósł historyczny sukces jeśli chodzi o zmagania drużynowe. Nasza kadra uplasowała się na drugim miejscu. Finałowy konkurs Mistrz z Wisły ponownie ukończył na drugiej pozycji. W klasyfikacji końcowej Pucharu Świata 2008/2009 Adam Małysz został sklasyfikowany na 13. miejscu.

Lato 2009
Polak rozpoczął od szóstego miejsca w Hinterzarten, następnie dwa razy z rzędu – w Pragelato i Courchevel stanął na drugim stopniu podium. W Einsiedeln był 11., a w Zakopanem 3. i 21. W Sapporo i Klingenthal nie startował, a tegoroczną Letnią Grand Prix ukończył na trzecim miejscu.

Sezon 2009/2010
Sezon zaczął się wyjątkowo - Adam Małysz nie zakwalifikował się do konkursu w Kuusamo. Jednak tydzień później w Lillehammer wszystko wróciło do normy i Polak zajął wówczas 3. i 8. lokatę. Kolejnym przystankiem PŚ był Engelberg, gdzie rozegrano trzy konkursy, w których Małysz zajmował kolejno 12., 23. i 8. pozycję. Następnie, w pierwszym konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie, "Orzeł z Wisły" znalazł się na 8. miejscu. W noworocznych zmaganiach w Ga-Pa uplasował się na 11. lokacie. Podczas drugiej części TCS, rozgrywanej na obiektach austriackich, Polak dwukrotnie zajął miejsca w czołowej "10" - w Innsbrucku był 7. a w Bischofshofen 9. Po Turnieju nadszedł czas na loty w Bad Mitterndorf, gdzie Adam Małysz uplasował się na 7. i 8. miejscu. Po tych zawodach Polak miał dwutygodniową przerwę, gdyż nie poleciał na konkursy do Sapporo. W kolejnych zmaganiach, które miały miejsce w Zakopanem, skoczek z Wisły uplasował się na 5. i 4. pozycji. W kolejnych w tym sezonie zawodach lotów narciarskich, które odbyły się w Oberstdorfie, Małysz był 6. Natomiast w Klingenthal, na ostatnich zawodach PŚ przed igrzyskami olimpijskimi, nasz najlepszy skoczek zajął 2. miejsce, tuż za Simonem Ammannem. Sytuacja z Klingenthal powtórzyła się na igrzyskach olimpijskich w Vancouver - Adam Małysz dwukrotnie zajął drugie miejsce i wywalczył dwa srebrne medale, przegrywając z Ammannem. Po powrocie z Vancouver Polak wystartował w Wiśle w konkursie Pucharu Kontynentalnego, w którym zajął pierwsze miejsce. Podczas PŚ w Lahti i Kuopio Polak znów przegrał tylko z Simonem Ammannem. W Lillehammer stanął na najniższym stopniu podium, a na nowej skoczni w Oslo ponownie uplasował się tuż za "Simim". W klasyfikacji generalnej sezonu 2009/2010 Polak został sklasyfikowany na piątym miejscu. Na koniec sezonu skoczkowie wzięli udział w mistrzostwach świata w lotach w słoweńskiej Planicy. Nasz najlepszy skoczek zajął podczas tej imprezy 4. lokatę.

Lato 2010
Tegoroczne lato Adam Małysz może uznać za udane. Zaczęło się od zwycięstwa w Hinterzarten. W drugim konkursie LGP, który odbył się we francuskim Courchevel, Polak zajął lokatę tuż za podium. Następnie w Einsiedeln wywalczył drugie miejsce, przegrywając jedynie z Japończykiem Daiki Ito. Później przyszła pora na konkursy w Wiśle. Zawody LGP na skoczni im. Adama Małysza odbyły się wtedy po raz pierwszy w historii. Pierwszy konkurs, który miał miejsce 20 sierpnia, okazał się dla Małysza zwycięski. Dzień później "Orzeł z Wisły" uplasował się na 4. lokacie. Po przerwie trwającej ponad miesiąc, skoczkowie udali się do Liberca, gdzie 1 października odbył się przedostatni konkurs LGP - Adam Małysz okazał się wówczas najlepszy. Ostatnie zawody tego lata (w Klingenthal) okazały się dla "Orła z Wisły" pechowe. Nasz zawodnik został zdyskwalifikowany po pierwszej serii za start na czerwonym świetle, co pozbawiło go szans na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej cyklu. Ostatecznie, Małysz ukończył sezon letni na 3. lokacie - podobnie jak w ubiegłym roku.